'NIETS DOEN IS GEEN OPTIE'
Peter de Ruyter, landschapsarchitect, houdt zich intensief bezig met de veenweideproblematiek. De Ruyter heeft vertrouwen in de toekomst, maar vindt wel dat er een omslag moet worden gemaakt qua denkwijze.
,,Ik heb het idee dat er nog te veel wordt gedacht dat we het per gebied moeten oplossen, maar eigenlijk hangt alles in Friesland met elkaar samen. De boeren in het Lage-Midden van Friesland hebben ook een indirecte verantwoordelijkheid voor de boeren in het zuidoosten van Friesland. Dat komt de door de diepere grondwaterstromen.”
In een gesprek tussen dagelijks bestuurder Jan van Weperen van Wetterskip Fryslân en Peter de Ruyter kwam duidelijk naar voren dat niets doen geen optie is. ,,We moeten samen op weg naar een toekomst, waar we in dit landschap kunnen blijven wonen, werken en recreëren.” Dat ‘iets doen’ moet samen gebeuren volgens de Ruyter. ,,Als er een droge periode komt, kunnen we niet blijven teren op het IJsselmeer. Dat is geen volhoudbaar systeem. Er moet meer gekeken worden naar de diepe veenpolders als logische plek om gebiedseigen water vast te houden. Een gebiedsfonds zou uitkomst kunnen bieden om boeren te belonen voor maatschappelijke diensten, als het bufferen van water.”
De agrarische sector mag volgens De Ruyter niet alleen opdraaien voor dit complexe vraagstuk: ,,Er moet een breder verdienmodel komen voor de boeren, zodat ze ook op een rendabele manier maatschappelijke doelen kunnen dienen, zoals het hanteren van een hoger waterpeil, het versterken van de biodiversiteit of het vastleggen van koolstof in de bodem. Dat moeten we dan wel robuust aanpakken in gebieden met een samenhangende en elkaar versterkende agrarische bedrijfsvoering.’’
,,Een idee daarbij zou een hergroepering kunnen zijn middels een ruilverkaveling 2.0. Collectieven van boeren die elkaar ondersteunen met waterpeilen, weidegang, meststromen en maaibeheer. Dus als men voor meer natuurinclusieve landbouw kiest, is het handig dat boeren in de omgeving hetzelfde idee uitdragen. Zo krijgen weidevogels ook een groter leefgebied met hogere overlevingskansen. ”
De Ruyter benadrukt dat het Friese landschap snel verandert. Twee generaties terug zag het landschap er bijvoorbeeld heel anders uit: ,,Het landschap is een weerspiegeling van de samenleving. We moeten op een natuurlijker manier meebewegen met de klimaatverandering om zo ook de landschappelijke waarden te behouden en te ontwikkelen, maar dan moet er wel een samenhangende visie komen en een partij die de regie op zich neemt”.